ارسی در فرهنگ عمید به معنای در اتاقی است که رو به حیاط باز میشود. ارسی از عناصر معماری قدیم ایران است به صورتی که هم اکنون نیز در آثار و بنا های به جا مانده از قدیم مانند بسیاری از خانه های کاشان و اصفهان و کرمان قابل مشاهده است.در ارسی سازی هیچ گونه چسب و یا میخی به کار نمی رود و همه به وسیله نازک کاری چوب به یکدیگر متصل می شود و به جای اینکه روی پاشنه در بچرخد در جهت بالا و پایین باز و بسته می شود .جای جای ایران دارای عناصر و ویژگی های معماری مخصوص خودش است و ارسی نیز همچون بارزه ای چشم گیر در خانه ها و بناهای مناطق کویری ایران می درخشد.بنا به شرایط آب و هوایی و عوامل جغرافیایی خاص، ارسی در معماری ایرانی کاربرد های متفاوت و مفیدی را بر عهده داشته است.با توجه به نور آفتاب و تابش زیاد خورشید پنجره های ارسی نور را پخش و به اندازه به اتاق ها می رساندند نه زیاد و نه کم. از جهت روانشناختی رنگهای موجود در شیشه ها تاثیرات مثبت مختلفی روی انسهانها می گذارد و از جهت زیبایی ترکیب رنگ لاجوردی و سبز و قرمز و زرد منظره ی بدیعی پدیدار می کنند.دور کردن حشرات مزاحم یکی دیگر از ویژگی های پنجره های رنگی ارسی است که شیشه های رنگارنگ باعث ایجاد طیفی متفاوت از رنگ ها میشود که می توانند حشرات را فراری دهند. در مناطق شمالی ایران نیز هنر ارسی سازی همچون مناطق دیگر رواج داشت اما به علت وجود رطوبت در آنجا از چوب درخت آزاد که دارای مقاومت و دوام بالایی بود استفاده می شد ولی در مناطق خشک و گرم کویری از چوب درخت چنار برای کار و ساخت اینگونه پنجره ها استفاده میشد. حکایت ارسی حکایت غم انگیزیست،استفاده از در و پنجره های آهنی و فلزی از رونق این صنعت زیبا کاسته و متاسفانه نجاران برای امرار معاش خود به ناچار درهای کارگاه های خود را تخته کرده اند و موجبات فراموشی این هنر بی بدیل معماری ایرانی را فراهم کرده اند.امروزه اگر شانس یار باشد می توان در بعضی خانه های قدیمی و بزرگ شهرهایی مانند یزد چون خانه رسولیان خانه محمودی ها و خانه لاری ها و شهر های کرمان و اصفهان و شیراز بعضا برخی از قدیمی ترین آثار ارسی سازی را ببینیم.
و چه خوش گفت شفیعی کدکنی که
تا کجا می برد این نقش به دیوار مرا
تا بدان جا که فرو ماند چشم از دیدن و لب نیز زگفتار مرا
به گفته فروغ فرخزاد : انسان را به سحرگاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد.
